Маргарет Ен Харви Њу – Првата документирана суперстогодишна и единствена жена која живеела во три века
Во 1903 година наполнила 110 години, а со својот живот ги обединила 18от, 19от и 20от век. Таа била првата „снимена“ жена суперстогодишник. И покрај тоа што е втор потврден случај на лице кое наполнило 110 години, Маргарет Ен Харви била првата личност, жена чиј животен век траел три века (од 18от до 20от век).
Оваа жена, која влезе во историјата со својата необична судбина, е родена на 18 мај 1792 година во Сент Питер Порт, главниот град Гернзи на Каналските Острови. На истото место починала на 4ти април, 1903 година на возраст од 110. години.
Информациите за нејзиниот живот беа темелно собрани и објавени во Springer.
Маргарет Ана е родена во улицата Полет во центарот на пристаништето Свети Петар, Гернзи. Се крстила десет дена подоцна во блиската градска црква, според записот на француски во парохискиот регистар, чуван во библиотеката Приулк. Нејзини родители биле Џон Харви и Елизабет Гил, и двајцата родени во 1771 година.
Оваа долговечна жена беше првото од осумте деца родени помеѓу 1792 и 1806 година. За време на нејзиното детство, Маргарет Ен Харви живеела во улицата Полет. Одела во основно училиште во Сент Питер Порт, кое го напуштила на 14-годишна возраст. Во 1807 година, таа се преселила со своето семејство во Бристол. Таму го продолжила своето средно образование во познато училиште.
Во 1815 година, веднаш по битката кај Ватерло, таа заминала во Брисел на дополнително образование, особено учење јазици. Според извештаите, таа дури го посетила бојното поле во Ватерло. Таму нашла метална еполета или тока од филц, за кои има пишани извештаи. Враќајќи се во Бристол, го запознала познатиот тогашен генерал Думорие, кој учествувал во Француската револуција, а бил познат по неговото учество во битките кај Џемап и Валми.
Во Лондон, Маргарет Ен Харви, единствената жена која живеела во три века, се запознала и со фелдмаршалот Блушер, шеф на пруската војска во Ватерло, преку нејзиниот брат, кој бил полковник. Податоците, меѓу другото, укажуваат дека Маргарет била многу заинтересирана за историјата. Се омажила за вдовецот Џон Нив на 18 јануари 1823 година, кога имала 30 години. Градската библиотека во Питер Порт сè уште има патувачки белешки од дневниците за меден месец на г-ѓа Невин. Таму се опишуваат местата што таа ги посетила. Вклучено е и бојното поле во Ватерло, кое го посетила по втор пат осум години по битката. Живеела со сопругот 25 години во Тендерден, Кент. Тие никогаш немале деца заедно, но Џон имал две ќерки од првиот брак. Џон Нив починал на 30 јуни 1849 година на 70-годишна возраст. Бил погребан во Англија, по што Маргарет се вратила да живее во својот роден град.
На една од фотографиите од околу 1860 година, семејството може да се види како живее во Руж Хуис и е прилично богато. А од писмата што Маргарет Ен и ги напишала на мајка си додека патувала во странство, се дознава дека нивниот приход бил од инвестиции во обврзници и акции во различни железници, рудници и други компании.
Во трансакциите со обврзници и акции, главен семеен советник бил нејзиниот брат (полковник) Џон кој живеел со сопругата и седумте деца во блискиот град, но поголемиот дел од своето време го поминувал во Лондон. Во секое од писмата што сестрата му ги испратила на братот, таа главно пишувала за нивната работа, но и за напредокот на децата во учењето историја, јазици и други предмети.
Покрај тоа што била заинтересирана и ангажирана за образованието на децата на нејзиниот брат, Маргарет Ен и самата читала многу, особено историски книги и литература. Меѓу нејзините омилени автори биле Милтон и Данте, кои ги читала на оригинален италијански јазик. Течно зборувала француски и италијански. Можела да чита и книги на германски и шпански, а Новиот завет на грчки. Во нејзиниот секојдневен живот, везењето и градинарството биле важни активности. Одела во локалната црква секој четврток и недела дури и откако наполнила сто години.
Покрај овие секојдневни активности, таа обожавала да патува и во европските земји. Како млада, неколку месеци живеела во Белгија и Шпанија. Таа често се возела со траект за Франција, каде што го посетувала Париз и други места. Оттаму ја посетувала и Италија. Отпатувала понатаму, дури и во Полска, Русија и нордиските земји. Нејзиното последно патување во странство било во Полска во 1882 година, кога имала 90 години. Таа обично патувала со нејзината сестра Елизабет и водела и дневник од 1817 до 1893 година.
Животот во третиот век
По смртта на нејзината мајка (во 1870 година, на 98-годишна возраст) и нејзината тетка (во 1871 година, на 87-годишна возраст), извесно време живеела сама со својата сестра, за што сведочи пописот од 1881 година. Набрзо потоа уследила смртта на нејзината помлада сестра на 28 август 1884 година. После тоа, Маргарет продолжила да живее во Руж Хуис со други роднини. Пописот од 1901 година докажува дека оваа жена, тогаш на возраст од 108 години, живеела со две невенчани внуки, ќерки на нејзиниот брат Џон, на возраст од 58 и 57 години.
Уште тогаш во локалниот печат се појавија бројни написи за прославите на нејзиниот стоти, 103, 104, 106, 107, 108 и 110 роденден. А има и фотографии и соопштенија од многу од нив кои беа објавени по тој повод. Таа дури доби и честитка од кралицата Викторија за нејзиниот 100-ти роденден.
Пред нејзината смрт, Маргарет Ен никогаш не била сериозно болна. Иако била забележана дека има грип на 105 години и бронхитис на 108 години. Таа сè уште можеше да оди во градината на 108 години и да чита големи букви без очила. Беше малку наглувa и многу спиеше на оваа возраст.
Почина на 4 април 1903 година на вонредна возраст од 110 години и 322 дена. Според потврдата за смртта, која се наоѓа во матичната книга на кралскиот двор, во неа се потврдуваат името на нејзините родители и нејзината возраст и се забележува дека таа починала од „декаденција на природата“. Била погребана на гробиштата покрај нејзините браќа и сестри, а на денот на нејзиниот погреб сите знамиња во нејзиниот роден град беа на половина копје.
