Што е полошо: „Не знам“ или „Не ме интересира“? /Знаеш, понекогаш во животот, само еден разговор може да ти ја смени перспектива на целиот ден. Или можеби не. Но, во секој случај, еден ваков разговор може да те натера да се запрашаш за животот, светот и смислата на „не знам“. Или, уште полошо — смислата на „не ме интересира“.
Што е полошо – просечен или успешен?
Еден успешен пријател, кој секогаш знае што сака да постигне и кој никогаш не остава ништо на случајот, решава да го праша својот другар, кој е… па, како да кажам, не баш на истото ниво на успех. Не е дека не е паметен, но ако неговата амбиција беше чаша вода, тогаш би била онаа чаша што ја оставивме на маса во текот на утринското кафе — полупразна, или полуполна, во зависност од тоа како ја гледаш.
„Шо мислиш, шо е полошо: „не знам“ или „не ме интересира?““, прашува успешниот. Тој очекува нешто длабоко, нешто што ќе го натера да размислува, некоја филозофска мудрост која ќе го обогати неговото гледиште за светот.
А, оној просечниот му одговара без двоумење: „Не знам и не ме интересира.“
Неговиот одговор се чини како нешто што би го изговорила личност која првпат открила чоколаден мус и сфатила дека сè е многу едноставно ако се држиш до основното: да не се грижиш премногу. „Не знам“ е еден вид на незнаење, но кога тоа е надополнето со „не ме интересира“, се создава една совршена формула за апатичност која се чини дека е популарна во денешниот свет.
„Не знам“ има своја тежина. Тоа е како да признаеш дека си жив и дека признаваш дека не си одговор на сè. Но „не ме интересира“? Тоа е како да се затвориш во соба со запушена врата и да ги игнорираш сите прашања што светот ти ги поставува, а потоа да ги пуштиш да исчезнат. Тоа е како да кажеш: „Зошто да се замарам?“
Точно таму, во таа едноставност на одговорот, лежи и хуморот. Во тој момент, си сфатил дека не треба да бараш длабоки одговори од луѓето. Понекогаш најдобро е да им дадеш простор да не знаат, а уште помалку да се интересираат. На крајот, тој што не знае и не го интересира, всушност живее по наједноставната формула: “Јас сум тука, но ако не сум, нема ни да забележиш.”
И кога ќе размислиш за тоа, можеби ова е најголемото ослободување. Вистинскиот успех не е во тоа да знаеш сè. Потребно е да се ослободиш од стресот што доаѓа со тежината на знаењето. И ова е нешто што секој од нас може да го научи. Понекогаш, едноставно, незнаењето и незаинтересираноста се најголемите мудрости кои ние ги носиме со нас, без да ни требаат дипломи и награди.
Така што, дали е полошо „не знам“ или „не ме интересира“? Можеби, ако не го прашаш својот пријател повторно, ти и понатаму ќе останеш со една едноставна вистина: „Не знам и не ме интересира.“ А тоа, драги мои, е одговор кој само премногу успешни луѓе не сакаат да го дадат..
текстот го креираше: Ромина Марковска
