Перцепција: Како Перцепцијата Ни Го Креира Животот?
Не постои реалност како таква. Постојат само очи низ кои ја гледаме.“ – Цитат кој ми се врти во глава со денови.
Светот низ огледалото на перцепцијата
Оваа тема ми се роди еден обичен ден, додека чекав на семафор. Забележав човек кој изгледаше гневен – истиот оној кој, само неколку дена претходно, ми се насмевна пријателски. Што се смени? Тој? Јас? Или само начинот на кој го гледав?
Можеби тој човек секогаш е ист, а само моето расположение се менува. Еден ден сум отворена и гледам љубезност – другиот сум затворена и гледам гнев. И тогаш се прашав: дали реалноста навистина се менува или само начинот на кој гледам низ моите очи?
Тогаш сфатив – колку малку внимание посветуваме на перцепцијата, а колку многу ѝ должиме. Таа е филтерот низ кој го доживуваме светот, другите, па и самите себе. Нашите мисли, чувства и доживувања – сите се обликувани од тоа како го гледаме она што ни се случува, а не само од тоа што ни се случува.
Двајца луѓе гледаат иста ситуација – еден гледа пораз, друг – можност. Еден гледа дожд – друг гледа можност небото да заплаче наместо него. Перцепцијата не е само мисла. Таа е боја со која го обојуваме целиот живот.
Нашиот ум не е камера што само снима – тој е режисер што пишува сценарио, прави монтажа, додава музика. И така, ден по ден, животот ни станува она што веруваме дека е.
Перцепцијата како внатрешен компас
Ние реагираме според тоа што мислиме дека се случува, а не секогаш според реалноста. Ако веруваме дека некој нè одбегнува – страдаме. Ако мислиме дека сме несакани – се повлекуваме. А можеби вистината е сосема поинаква.
Овој компас не секогаш нè води точно – но ако го препознаеме, можеме да го пренастроиме. Не да се лажеме, туку да се отвораме за повеќе можни вистини.
Како да ја пренастроиме сопствената перцепција?
Со едноставно, но длабоко прашање:
Дали ова што го мислам е единствениот можен поглед?
Понекогаш само едно вакво прашање ни го отвора умот.
Сè додека веруваме дека сè е против нас, ќе наоѓаме докази. Но ако почнеме да бараме добрина, љубопитност, нова перспектива – и нив ќе ги најдеме.
Завршен збор: Моќта на променетата перцепција
Животот не е само она што ни се случува. Тоа е што ќе си дозволиме да почувствуваме. Постоењето е лична интерпретација, не универзален настан.
Како што рече Вилијам Џејмс:
„Најголемото откритие на мојата генерација е дека човек може да го промени својот живот ако ја промени својата перцепција.“
Па зошто да не пробаме?
Следниот пат кога ќе помислите „ова е ужасно“ – застанете. Дишете. Прашајте се: може ли да го видам ова поинаку?
Можеби токму таму се крие слободата -во свесната перцепција што сами ја избираме.
Ако текстов ви беше корисен, споделете го со некој што има потреба од нова перспектива.
текстот го креираше: Ромина Марковска
дополнителен извор: Вилијам Џејмс (William James), “The Principles of Psychology”
