Живееме ли во нормален свет? А што е нормално? Кој ги пишува нормите, правилата, законите? Она што е нормално за пајакот, за мувата е хаос!
Пишува: Елена Трпковска Наумовски Како една од најавтентничните песни во нашата музичка историја, „Ми заплакало селото Ваташа“ акцентира бруталност, тегобна расправа, горчлива судбина. Оваа песна зборува
Викендов на парче еснафски раат со пријател. После прва чашка започнавме муабет. Редок. Скокотлив за општеството. Можда и глуп. И крајно непристоен. Ама ете се
Како што би носел редот, најпрво да се запознаеме. Веројатно претпоставувате зошто е ова ,, Буден”, но исто толку веројатно не знаете. Се нареков Буден
… Едно јаболко секогаш во предност. Да го делат, распарчат, оттуѓат. Која е оваа земја? Што е Македонија? ,,Ќе ги отпретам сите горештини од твојата
„Ако македонскиот јазик е идентитетот на нашиот народ, тогаш и знаковниот македонски јазик е дел од тој идентитет“ Во систем во кој владее вечниот апсурд,
Грациозно и навидум ноншалантно, како дрзок џентлмен со префинет хумор, животот знае да не сопне. Патем ќе ни намигне и ќе не остави со прашалници
Малиџано” – Емотивен театарски ролеркостер за пронаоѓањето на смислата, кога неа никаде ја нема Лузните не прават човечни, предметни, но и чувствителни. Мигот кога ќе
БАКХИ – Бурна експресија и шокантно поистоветување со сценската поставеност што ја зголемува автентичноста на амбиентот кој не воведе низ уште една беспрекорна изведба од
